"ölümüne güzeldi yüzünde peçe gibi duran eğreti hüznü
...
küçük günahlarından utanırdı yaralıyken köşesinden
kalbinin
mezarlıkta gezer, çıplak muhacirlerle konuşurdu uhrevi
tuhaf ve gücenikti, bavulu üç dil bilirdi, bir de gidip
gelmesini
sadeydi, kederi çanak tutardı zalim ve zamansız bir yasa
oysa kuyudan konuşan dua gibiydi şehla gözleri...
Ayten Çolakoğlu
Ayna İnsan 10.Sayı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder