“ Aşk en yüksek nikahtır. "
Ateş burcundan geçiyorum, ağzımda gururlu bir ıslık
kuruntularımı da seviyorum, cesur hayallerimi de
teninizdeki gür orman sağanakları kokusuyum ben
çöldeki kumun ruhunu kim anlamışsa alsın beni koynuna
fırtınamı denesin, güneşimden içsin doludizgin.
Rüyalarımın teyelleri sökülse de dikerim gümüş iplerle
dokunurum bana ayırdığınız gül ve dikenli tellere de
altı köşeli yıldızlarım var avuçlarım kanamaz ki benim
mağrur ve uykusuz bir masaldan yapmışlar gövdemi
ruhum başkasındayken bile kendimleyim sere serpe.
Zamana övgü yoktur bende zamansız ve yaşsızım
ustasıyım anılar biriktirmekte, kendime çıplak
başkasına yabancıyım, çekerim denizimi üstünüzden
kendi aşkına sürgün kuşlar gurbet yazları tadındayım
nehir olsam kendime akardım kölesiyim kendi göğümün.
Uzak bir sarsıntıyım sadece kendi şarkılarını söyleyen
mavi bir geceyim, durmadan ışıldar sıcacık düşlerim
savrulurum yağmurunuzla ve taşarım divane gönlünüzden
kendime saklanırım kendimi şımartır kendime dağılırım
çöldeki kumun ruhunu kim anlamışsa alsın beni koynuna.
Engin Turgut
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder