Kaç yalnızlık varsa bir bir saydım
birden başlayarak bir yerde başlıyordu çünkü yalnızlık
bir iki üç ve sonsuza kadar belki
akmaya küsmüş bir çeşmenin önünden geçerken saydım
türlü tuhaf şeylerle iç içe herkes gibi herkes kadar yoldaydım
çürüktü ses inceldiği ağızda
böyle bir tenhalıkta çıplak gözle görüntüleniyordum
çoğunlukla gidiliyordu ve kullanışsızdı algılar
bir çabukluk sinmişti herkese
dengesini yitirmiş bu var olmanın yolluk kısmı olarak anılıyordum
bir şeye doğru bir şeye doğruydu beklemek
geceler varken günler sayılıyordu ki alışkanlıktı yaşamak
dünya kadar küçülüyordu gözlerim
bir bulut geçti artık gitmiyorduk durmuştuk durulmuştuk
çayım gelmişti bir sigara yakıştırdım demine
ellerim yorgundu ellerim unutkandı nedense ve bazı fesleğenler
bazı pencere önlerinde çiçek taklidi yapıyordu usanmadan
mutlu olmaya elverişsiz yasalar vardı
bir bir saydım bir iki üç ve sonsuza kadar belki
saydıkça katlanılmazdı zaman
umutlu olmaya elverişsiz aşklar vardı.
seyitP
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder