su gibidir yaşam.. farkına varmaz önce kendinin.. sonra birleştirir kollarını boynumuza. salıverilir boylu boyunca uçsuz bucaksız yeryüzüne. bazen kuraklığını yaşatır. bazen yeniden okşar bizi şefkatle. bazen hoyrattır yıkar geçer. bazen alıp götürür koynunda nazlı bir âşık gibi. bazen akıntıya bırakır ruhumuzu.. ruhumuz içinde kaybolur gider.. su gibidir yaşam. sonunda gelip yuvasına çekilir.. toprağa.. varoluşun koynuna...
su gibidir insan..rengini kendinden bilir hep..bazen bir umudu yüklenir rengi. bazen renklenir usulca. bazen nereye akacağını şaşırır.bazen yolunu akışı belirler..kendinden oluşun hıçkırığıdır coşkusu. gün olur karışır bir başka rüyaya. gün olur sessiz ve sakin baharı bekler.. su gibidir insan.. süresi dolunca terkeder yeryüzünü.. bir başka diyara hicret eder…
su gibidir insan..suskundur çoğu kez yuvasında.. bazen bir çağlayan gibi. bazen gönüle şelale. bazen kendi içine akan...kendinden başlayan bir kaynağın yeniden kendine dönmesi gibi. ruhun o engin susamışlığına merhemdir berraklığı. alır götürür kevsere.. kevser, inanmışlığın şifresi.. yalnız dünyada değil bizi ötenin ötesine de ısındıran bengisu...
S.Kavak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder