“Sen benim hayatımdın.”
İki yıldan fazla zamandır,
mezarlıktan dönerken yalnızca bu sözlerin yazılı olduğu adsız ve şekilsiz bir
kabir taşının yanından geçerdim. Her defasında da bu sıradan sözler, bu alelâde
cümle beni heyecanlandırırdı, yüreğimde bir huzursuzluk ve aynı zamanda da bir
yakınlık doğururdu. Tanımadığım, bilmediğim ve yılların rüzgârı, karı, yağmuru,
sıcağı altında kararıp bozarıp eskimiş, çopur çopur olmuş bu kabir taşı her
defasında derin bir kederden haber veriyordu. Vefasızlıktan, gelip geçicilikten
söz ediyordu. Bir zamanlar birilerinin mutluluğundan ve bu mutluluğun ebedî bir
geçmişte kalışından, o geçmişin ulaşılmazlığından, uzaklığından söz ediyordu. -Elçin,
Ak Deve, s.11.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder