Annem, Babam ve Diğer Şeyler

I.  Annem

Kapıyı annem açtı.

Yemek pişirmiş, evi süpürmüş, cam silmiş bir anneydi karşımda duran. Niye geç kaldığımı sormasını beklerken, o eşikte bir elini belinde diğer eli hâlâ kapı kolunda, sanki, birini mi aradınız, diyecek bir yabancı gibiydi.

Bana baktığında ne gördüğünü anlamaya çalıştım. On ikisi gözlerimmiş gibi doğrultmuştu ıslak bakışlarını bana.

Birazdan dünyadan ayrılacakmışım gibi sarıldı bana. Hıçkırıyordu.  Onun gözyaşları benim yanaklarıma yapıştı. Bir anne, gözyaşı olmuş yağıyordu üzerime.  Onun fırtınasında oluşan yıldırımlar benim dünyama düşüyordu.

"Niye ağlıyorsun" dedim,  "ağlama, babam mı ağlattı yoksa"

Hıçkırıkları arttı.  Kolumdan çekip içeri aldı beni.

"Boyu devrilsin."

II. Babam

Babam, yani bana "Seni ilk kucağıma aldığımda heyecandan kalbim duracaktı. Sevincimden ağladım. Allahın sevgili kuluymuşum ki bana bir erkek evlat verdi. " diyen babam ağlatmıştı annemi.

Beni ona annem vermişti.

III.  Diğer

Sopayı kafama vuracak, niyeti belli.

"Seni gebertirim, anne diyeceksin ona."

Sopa, babam ve o kadın.

Geberirim, yalancı ve yabancı bir dünyada yaşamaktansa.

IV. Şeyler

Ben, babama hiç yalan söylemezdim.

Başımı okşasaydı bir kez.

VI. Şimdi

Babam beni babası sanıyor. “Oğlum” deyip bağrıma basmak isterdim. Önce, çocukluğu mu bir yaşasaydım.

Mustafa Kömür
Ayna İnsan Sayı:14