PAVESE İLE SON GECE SÖYLEŞİSİ

bir otel odası yanlışlığı başlıyor

çevirip çevirip okuyoruz aynı geçmişi

dünya iyileşmiyor, dönüp geldiğimiz kapılarda

aşk iki kere mağlup. çok geçtik bu meydanlardan

bu unutma provalarından

bütün anılardan silinmek arzusuyla

günlükler, şiirler, üst üste söz savaşları

bir gölgelik yerimiz kalıyor, göğe ıslık

boyu kadar uzak. nelerden vazgeçmiyor ki insan

en çok da kendine dönmekten

biz de duruyoruz geceyi duymak için

gül şenliğinin sustuğu yerde

bir cümle daha kuralım, hazırız vedalaşmaya

zaman, hızla geçilen yolların annesi

biliyorum, uğursuzluk diyecekler

arkamızdan dökülen yüzler için. kâbus günleri

yağmurlu taşlar, aklımız bembeyazken

yan yana geçtiğimiz sokaklar

bir kuşun ağzında senli benli

yaz, tuz ve üç kara kutu. yorgun bir sesle perdeyi

titreten rüzgâr, orada güne ait her şey, kıyılar

ayrı fotoğraflara bakıyorsak da bu gece

külümüze üfleyen keder aynı. uzun öyküler

giriyor rüyamıza, açelyalar, anıt mezarlar

yoklukla varlık sarışın bir babadan doğuyor

perdeyi çektik, karanlığı içimize

ne diyorduk, bir otel odası yanlışlığı başlıyor

ve herkese bir bakışı var ölümün, ah! pavese

ömer turan