1 Ekim 2014 Çarşamba

DERKENAR-2


Yamamoto Kansuke

"Her şey için ayrı ayrı hissetmeye kalktığımda, ne çok ölüyorum..."


Zaman geçti. İç'te değişmeyen eski düzen yerini almaya başladı. Kendi sessiz denizimde usulca akarken, sırdaşlığımı arzulayan biri daha vardı. Bu ağır sessizlikte buna kayıtsız kalmayı istememekle birlikte, çok yakınlaşmayı arzulamadığımı da hissetmesini sağlamak istedim. Yaratıcılığı ve hayal gücünün inanılmaz oluşu kendini tuzaklardan korumasına yetemezdi... 

***

Anlaşılma arzusunun beklentisiyle, anlaşılmazlığın karamsarlığı arasında eriyip giden, -en yakınımdakilerde dahi- hummanın gerçekliğinden izler görmek üzücüydü....

S.Kavak


3 yorum:

  1. aslında anlaşılmak önemli değildi anlamaktı asıl başlangıç... Sen anladıkça onlar da seni anlamaya başlayacaklardı... tabi bu yorumum kendi içinde paradoks oluşturuyordu. ... ilginçç oldu bak bu...

    YanıtlaSil
  2. paradoks da iyidir boşver... hep ve her zaman anlaşılmayı umanlar, esasen anlamaya çalışmak gibi bir derdi olmayanlardır diye düşünüyorum, daha fazla anlam'a varabilmek için anlamın ne'liği de önemli tabii... değer kattın teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
  3. kesinlikle... tek taraflı anlatılar... ne demek Semiha, her zaman bu gibi düşünsel yazılara bulaşmayı severim.. :)

    YanıtlaSil