ölümüne güzeldi
yüzünde peçe gibi duran eğreti hüznü
ispinozları
vardı, suratını buruştururdu kalpsiz romanların
kanadı kırık
garip bir kuştu, biricik Allah yapmıştı yuvasını
sandalet
giydirirdi Eylül’ün şımarık oğluna, gülüşürlerdi
şiir okşamaktan
gelirdi, yeni gelindi yanakları şeftalimsi
cezalıydı hep,
öfkeli babasını beklerdi tek ayak üstünde
meleklere mektup
yazardı, morunu kuruturdu lavantanın
uysallaştırırdı
azgın bir boranı, tufan saklıyordu suskusunda
küçük
günahlarından utanırdı yaralıyken köşesinden
kalbinin
mezarlıkta
gezer, çıplak muhacirlerle konuşurdu uhrevi
tuhaf ve
gücenikti, bavulu üç dil bilirdi, bir de gidip
gelmesini
sadeydi, kederi
çanak tutardı zalim ve zamansız bir yasa
oysa kuyudan
konuşan dua gibiydi şehla gözleri…
Ayten Çolakoğlu
Ayna İnsan Sayı:10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder