o yangınlar geçti
yüreğimi yakan yok
kalan küller savrulup genzime doluyor
gözlerim bulut yüklü
konuşamıyorum
ellerim yüzümü saklıyor aynadan
göz göze geliyorum sonra kendimle
şaşkınlık endişe ve hüzün
suya tutup akıp gitmesini bekliyorum
su gidiyor yüzümle kalıyorum
güneş bakır çalıyor akşamüstü
çığırtkan kuşlar tepemde
elim sende oynuyorlar ağaçtan ağaca
boyacı ayakkabılarımı soruyor
daldıklarımdan çıkarıp beni yüze
gün bitiyor
çırpınıyorum
her şey gelip oturuyor şurama
hiç bu kadar kalabalık olmadım
sitem
vefa
veda
ve ceza
daralıyorum ansızın
bir yaprak daha düşüyor ayak ucuma
dallar soyunuyor
üşüyorum
kalkma vakti çınar dibinden
dönüş yolunda pürneşe çocuklar
gökyüzüne bakıp derin bir nefes alıyorum
toprak kokusu yağmurun habercisi/ gün bitiyor
Kadir Bıyıklı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder